بسیاری از ما خلال خشم، تنهایی، اضطراب و حتی زمانی که خیلی نگران و افسرده شده ایم، مانوس داریم خوردنی بخوریم. این عاطفه ممکن است برای اغلب ما به وجود بیاید و آن احترام قدرتمند باشد که نتوانیم خودمان را درون طبق نوشانیدن کنترل کنیم. اما چرا به پرخوری خشمناک و احساسی دستخوش می شویم؟ چطور می توانیم با پرخوری احساسی مقابله کنیم؟
حتما بخوانید:جلوگیری از پرخوری با ۶ راهی که شما را به وزن ایده آل می رسانداشتهای کاذب؛ ۶ راهکار سریع العمل برای رفع گرسنگی کاذب۱۸ نحو علمی برای کاهش اشتها
احساسات ما نقش مهمی در زندگی مان دارند. یکی از تأثیرگذارترین احساسات داخل زندگی هر فرد، عاطفه گرسنگی و احتیاج به خوردن غذاست. تو برخی افراد، این عاطفه نیاز آن عرض شدید و فراوان است که باعث می شود بوسیله پرخوری مبتلا شوند.
منشأ احساس حاجت ما بخاطر خوردن، جهیز عصبی سمپاتیک مان است. این سیستم عصبی نقش مهمی در تولید احساس نیاز برای پرخوری کردن دارد؛ یعنی وقتی تا اینکه کاملا سیر تکاملی هستیم و معده مان از غذاهایی که خورده ایم مملو شده است، باز هم دوست داریم خوردنی بخوریم و احساس می کنیم بوسیله قورت دادن غذاهای باقی الباقی نیز نیاز داریم.
خب، در این شالوده بیایید میزان ای واقعی را تجسس کنیم. در امتداد می خواهیم دربارۀ فرد وزین وزنی بوسیله شهرت روزبه» و مشکل واقعی او گفتگو کنیم. چرا روزبه عاشق غذا خوردن است؟
روزبه منتظر خوردن طعام است، به ویژه زمانی که احساسات منفی و ناخوشایند بوسیله او هجوم می آورند. روزهایی که او حال لهو ندارد، بیشتر از همیشه به خوردن صبحانه تمایل پیدا می درنگ و برای خوب کردن حال خودش، به ناهارهای سنگین و پُروپیمان پناه می برد.
البته روزبه درون گوهر وجودش، منتظر خوردن است و خوردنی اشامیدن برایش تفریح لذت بخشی است. روزبه باوجود لذتی که از خوردن غذا می سرما و با اینکه خوردن حالش را از این رو به آن رو می کند، اما اندازه یدکی دارد. همین موضوع باعث ناخرسندی خودش و پزشکان از شرایط جسمانی او شده است.
درواقع، روزبه دستخوش پرخوری عصبی» شده است. پزشکان برای رفع شاق او، استفاده از تکنیک های تنفسی را پیشنهاد کرده اند. این تکنیک ها باعث غیرفعال شدن جهیز عصبی سمپاتیک می شود. سیستم عصبی سمپاتیک نقش مهمی داخل تولید احساساتی دارد که باعث بالا رفتن جست قلب و درنتیجه، پرخوری خشمناک می شود.
تکنیک تنفسی به روزبه معاون کرد که بتواند احساسات خود را داخل مواقع ناخوشایند کنترل درنگ. به این ترتیب، میزان پرخوری عصبی و احساسی او زیاد کم شد، ولی مشکل او بوسیله طور کامل محلول نشد. بالاخره روزبه نزد پزشکی رفت که شاق را به طور ریشه ای بخاطر او معین کرد و چارۀ اساسی مقابله با پرخوری احساسی و تندخو را به او مدال قسط. درون دنباله با بررسی گفته های پزشک، علت بروز پرخوری عصبی و احساسی و راه های مقابله با آن را وارسی می کنیم. چگونه دچار پرخوری عصبی می شویم؟
پزشک جدید روزبه حرف های جالبی زد. او پارسا بود که برای کنترل بیشتر احساساتش بهتر است آنها را به چیزی تشبیه کند. مثال شومینه و عادت های ذهنی غلطی که خودمان می سازیم
پزشک روزبه مثال واضحی برای تشریح وضعیت او مطرح کرد. او به روزبه گفت:
وقتی ناراحتی های احساسی خودمان را به آتش شبیه سازی کنیم، اولین ذهنیت مان این است که از آتش سوزی هزیمت کنیم و خودمان را نجات دهیم. ولی اگر اندکی دقیق تر بوسیله قضیه نگاه کنیم، مخبر می شویم که می توانیم آتشی درون اتاق خوش آمد خود داشته باشیم، اما آن آتش ما را نسوزاند.
تا وقتی که این آتشِ پرحرارت درون شومینه ای مطمئن روشن باشد، به جای سوزاندن ما، تبدیل به مرکز گرم و حمایت اتاق می شود. آن وقت همه صدای زیر مردانه دارند کنارش بنشینند. آدم ها دور آن آتش می نشینند، خاطرات سندیت را مرور می کنند، با یکدیگر حرف می زنند و ادبیات های مختلفی بخاطر یکدیگر تعریف می کنند.
اما همۀ این اتفاقات تا زمانی است که آتش رویه نفوذی بوسیله بیرون از شومینه نداشته باشد. کافی است روزنه ای بود داشته باشد و زبانه های آتشِ شومینه به بیرون پرتاب شود؛ آن لحظه است که فاجعه پیش می آید و شرایط خطرناک می شود.
همه می ترسند و از دورِ شومینه پراکنده می شوند. این اتفاق امکان پذیر است تا اینکه به صلح و صفا مردم ها آسیب برساند. بوسیله همین دلیل، افراد رجحان می دهند که نزدیک شومینه نباشند. اینک اگر باوجود این طور شرایطی، با خودمان بگوییم که مشکلی پیش نخواهد آمد و همه چیز خوب است و باز تیمار بوسیله طرف شومینه برویم، چه اتفاقی می افتد؟ خب، احتمالا بی اندازه زود به خاطر سوختگی با زبانه های آتش باید به اورژانس مراجعه کنیم.»
پزشک روزبه ادامه عدل:
حالا تخیل کنید همین وضعیت برای صلح و صفا ما تیمار به وجود می آید. ما مجبوریم که برای رسیدن بوسیله هدف سلامتی، قواعد بهداشتی مشخصی را رعایت کنیم. در این شرایط، قدیم صدایی درون ما بود دارد که می گوید بی خیال باشیم؛ همگی چیز خوب است و با یک بار سرپیچی از قواعد، اتفاقی نمی افتد. اما این فکر اصلا حساب دان نیست. حتما بخوانید: چطور جلوی سندروم فقط همین یک دفعه» را بگیریم؟
معمولا مغز آگاه اجازه نمی دهد ما از قواعدی که برای اشتی مان اهمیت دارد، سرپیچی کنیم. ولی احساس ما در مقابلِ این قواعد می ایستد و دلایلی برای مان می آورد تا قانون را مافوق پا بگذاریم.»
پس از این توضیحات، پزشک رو به روزبه کرد و گفت: تخیل کنیم که تو سر ای برای نوشانیدن بیش از سه وعده صبحانه در برنامه یومیه ات ایجاد کرده ای. ولی آیا این طریق اصولی و قانون دان است؟ چرا این طور قاعده ای در ذهن تو ایجاد شده است؟»
روزبه بخشی فکر کرد و پاسخ داد: درون این طور شرایطی، افکار مختلفی به حافظه من هجوم می آورد، مثلا به غیرقابل تحمل بودن رئیسم فکر می کنم و برای مقابله با این احساس، جز خوردن سس گوجه فرنگی، چارۀ دیگری پیدا نمی کنم. یا زمانی که در وسط روز قدری گرسنه می شوم، تنها این فکر به ذهنم می رسد که باید یک وعدۀ غذایی دیگر بخاطر خودم آماده کنم.
حتی در زمان هایی که کامل روز را بسیار حکم کرده ام و فرسوده ام، احساس می کنم که باید با خوردن یک وعدۀ غذایی حجیم، حال خودم را خوب کنم تا خستگی ام برطرف شود. زمانی که شکست عشقی خوردم و عاطفه کردم عمر ام بی قیمت شده است، حالم را با اسقاء کردن کباب و استیک خوب می کردم.» شومینۀ درون ما!
پزشک نگاهی به روزبه انداخت و گفت: خب، این افکار همان زبانه های آتشی هستند که از شومینه به اطراف پراکنده می شوند و به ما آسیب می رسانند. ما اندوه باوجود احساسات منفیِ در مان، این زبانه ها را توجیه می کنیم و در مجاورشان قرار می گیریم.
به خودمان می گوییم که حالا با یک بار خوردن، اتفاقی نمی افتد و قدری سس گوجه فرنگیِ بیشتر کسی را نکشته است.” ولی پس از زمان کوتاهی ناامید می شویم و مجدد خودمان را ملامت می کنیم تا با این احساسات مقابله کنیم.
به سالن ورزشی می رویم، تمرینات تنفسی را مبدا می کنیم و تا اینکه پیاده روی طولانی را در پروگرام روزانه خود قرار می دهیم. ولی پس از مدت کوتاهی، غضب مان بوسیله خودمان فروکش می کند و دوباره خوردن های عصبی را آغاز می کنیم.
احساس پا بر جا ما این است که گرسنه هستیم و باید چیزی بخوریم، ولی ذهن ما با این موضوع نقیض است. ذهن مان مدام گوشزد می کند که اضافه قطع داری و فردا باید رژیم را شروع کنی. فردا نمی توانی نان بیشتری بخوری و دستور کار تغذیه و کالری ات را باید کنترل کنی.”
احساسات ما با اخذ این طور هشدارهایی از طرف حافظه مان، شرایط را تهدیدآمیز و خطرناک تلقی می کنند و درنتیجه، فرمانِ اشامیدن بیشتر غذا را صادر می کنند و بوسیله این ترتیب، ما دچار پرخوری تندخو می شویم.» چطور باید با پرخوری احساسی و خشمناک مقابله کنیم؟
اغلب مردم ها این ذهنیت را دارند، که چاق شدن و بی حالت بودن باعث اندک ارزش تر شدن زندگی شان می شود. چاق وجود داشتن باعث می شود که ما نتوانیم شکل هایی را که دوست داریم، بپوشیم. حتی باعث کمتر شدن انرژی مان برای بازی، تحرک و تفریح می شود.
در مقابلِ همۀ اینها، لاغر بودن به آدم احساس اعتماد به لحظه بیشتری می دهد. لاغر بودن باعث می شود که ما در هنگام پیاده روی اعتمادبه لحظه بیشتری داشته باشیم و سرمان را همیشه ارتفاع بگیریم.
بسیاری از ما خوردن را کار کننده بسیار لذت بخش و مهم داخل زندگی می دانیم. بیشترمان احتمالا علاقۀ زیادی به نوشانیدن پیتزا، چیپس، شکر، نان و شکلات داریم. درون عین حال، می دانیم که اشامیدن مداوم این خوراکی ها ضرر دارد و باعث ضخیم تر شدن مان می شود.
اگر جزء آن دسته از افرادی باشیم که علاقه فراوانی بوسیله خوردن این طور خوراکی هایی داریم، پس حتما در دسته افرادی که تمایل به لاغری و رژیم گرفتن دارند نیز فراغت می گیریم. پرخوری فایده غیرعادی ای نیست. این واکنشْ غریزی است و احتمال بروز آن در طبیعتِ بدنی هر فردی وجود دارد. اما رادیکال ترین مسئله وضع مقابله با این طور واکنشی است؛ بوسیله ویژه زمانی که این فایده تغییر به اختلال در بدن می شود.
پزشک دربارۀ این موضوع به روزبه توصیه کرد: اگر غرض محزون ای که با پرخوری خشمناک ات بجنگی، مطلع باید با افکارت مبارزه کنی. برای این امر لازم است افکار سلبی خودت را شناسایی کنی و آنها را در دفترچه ای یادداشت کنی؛ سپس هرروز صبح یک صفحه از آن را درون برابر خویشتن راحتی دهی و همواره به آن توجه کنی. به این ترتیب، قدرت افکار منفی را از بین می بری.» مولود گیری
چنانچه فکر می کنید شما هم مانند روزبه دچار پرخوری احساسی و عصبی هستید و هیچ رژیم و ورزشی بخاطر تان کارساز نبوده است، بهتر است مبدا افکار خود را کنترل کنید. وسوسه های ذهنی خود را بشناسید و آنها را یادداشت کنید.
به این ترتیب، وقتی هرروز از خواب متوجه می شوید، می توانید انتخاب های قرص تری با توجه به شرایط زندگی تان داشته باشید. خب، یک نفس عمیق بکشید و شروع کنید. در دنباله بخوانید: علائم اختلال پرخوری؛ دلایل و متد های درمان آن
حتما بخوانید:جلوگیری از پرخوری با ۶ راهی که شما را به وزن ایده آل می رسانداشتهای کاذب؛ ۶ راهکار سریع العمل برای رفع گرسنگی کاذب۱۸ نحو علمی برای کاهش اشتها
احساسات ما نقش مهمی در زندگی مان دارند. یکی از تأثیرگذارترین احساسات داخل زندگی هر فرد، عاطفه گرسنگی و احتیاج به خوردن غذاست. تو برخی افراد، این عاطفه نیاز آن عرض شدید و فراوان است که باعث می شود بوسیله پرخوری مبتلا شوند.
منشأ احساس حاجت ما بخاطر خوردن، جهیز عصبی سمپاتیک مان است. این سیستم عصبی نقش مهمی در تولید احساس نیاز برای پرخوری کردن دارد؛ یعنی وقتی تا اینکه کاملا سیر تکاملی هستیم و معده مان از غذاهایی که خورده ایم مملو شده است، باز هم دوست داریم خوردنی بخوریم و احساس می کنیم بوسیله قورت دادن غذاهای باقی الباقی نیز نیاز داریم.
خب، در این شالوده بیایید میزان ای واقعی را تجسس کنیم. در امتداد می خواهیم دربارۀ فرد وزین وزنی بوسیله شهرت روزبه» و مشکل واقعی او گفتگو کنیم. چرا روزبه عاشق غذا خوردن است؟
روزبه منتظر خوردن طعام است، به ویژه زمانی که احساسات منفی و ناخوشایند بوسیله او هجوم می آورند. روزهایی که او حال لهو ندارد، بیشتر از همیشه به خوردن صبحانه تمایل پیدا می درنگ و برای خوب کردن حال خودش، به ناهارهای سنگین و پُروپیمان پناه می برد.
البته روزبه درون گوهر وجودش، منتظر خوردن است و خوردنی اشامیدن برایش تفریح لذت بخشی است. روزبه باوجود لذتی که از خوردن غذا می سرما و با اینکه خوردن حالش را از این رو به آن رو می کند، اما اندازه یدکی دارد. همین موضوع باعث ناخرسندی خودش و پزشکان از شرایط جسمانی او شده است.
درواقع، روزبه دستخوش پرخوری عصبی» شده است. پزشکان برای رفع شاق او، استفاده از تکنیک های تنفسی را پیشنهاد کرده اند. این تکنیک ها باعث غیرفعال شدن جهیز عصبی سمپاتیک می شود. سیستم عصبی سمپاتیک نقش مهمی داخل تولید احساساتی دارد که باعث بالا رفتن جست قلب و درنتیجه، پرخوری خشمناک می شود.
تکنیک تنفسی به روزبه معاون کرد که بتواند احساسات خود را داخل مواقع ناخوشایند کنترل درنگ. به این ترتیب، میزان پرخوری عصبی و احساسی او زیاد کم شد، ولی مشکل او بوسیله طور کامل محلول نشد. بالاخره روزبه نزد پزشکی رفت که شاق را به طور ریشه ای بخاطر او معین کرد و چارۀ اساسی مقابله با پرخوری احساسی و تندخو را به او مدال قسط. درون دنباله با بررسی گفته های پزشک، علت بروز پرخوری عصبی و احساسی و راه های مقابله با آن را وارسی می کنیم. چگونه دچار پرخوری عصبی می شویم؟
پزشک جدید روزبه حرف های جالبی زد. او پارسا بود که برای کنترل بیشتر احساساتش بهتر است آنها را به چیزی تشبیه کند. مثال شومینه و عادت های ذهنی غلطی که خودمان می سازیم
پزشک روزبه مثال واضحی برای تشریح وضعیت او مطرح کرد. او به روزبه گفت:
وقتی ناراحتی های احساسی خودمان را به آتش شبیه سازی کنیم، اولین ذهنیت مان این است که از آتش سوزی هزیمت کنیم و خودمان را نجات دهیم. ولی اگر اندکی دقیق تر بوسیله قضیه نگاه کنیم، مخبر می شویم که می توانیم آتشی درون اتاق خوش آمد خود داشته باشیم، اما آن آتش ما را نسوزاند.
تا وقتی که این آتشِ پرحرارت درون شومینه ای مطمئن روشن باشد، به جای سوزاندن ما، تبدیل به مرکز گرم و حمایت اتاق می شود. آن وقت همه صدای زیر مردانه دارند کنارش بنشینند. آدم ها دور آن آتش می نشینند، خاطرات سندیت را مرور می کنند، با یکدیگر حرف می زنند و ادبیات های مختلفی بخاطر یکدیگر تعریف می کنند.
اما همۀ این اتفاقات تا زمانی است که آتش رویه نفوذی بوسیله بیرون از شومینه نداشته باشد. کافی است روزنه ای بود داشته باشد و زبانه های آتشِ شومینه به بیرون پرتاب شود؛ آن لحظه است که فاجعه پیش می آید و شرایط خطرناک می شود.
همه می ترسند و از دورِ شومینه پراکنده می شوند. این اتفاق امکان پذیر است تا اینکه به صلح و صفا مردم ها آسیب برساند. بوسیله همین دلیل، افراد رجحان می دهند که نزدیک شومینه نباشند. اینک اگر باوجود این طور شرایطی، با خودمان بگوییم که مشکلی پیش نخواهد آمد و همه چیز خوب است و باز تیمار بوسیله طرف شومینه برویم، چه اتفاقی می افتد؟ خب، احتمالا بی اندازه زود به خاطر سوختگی با زبانه های آتش باید به اورژانس مراجعه کنیم.»
پزشک روزبه ادامه عدل:
حالا تخیل کنید همین وضعیت برای صلح و صفا ما تیمار به وجود می آید. ما مجبوریم که برای رسیدن بوسیله هدف سلامتی، قواعد بهداشتی مشخصی را رعایت کنیم. در این شرایط، قدیم صدایی درون ما بود دارد که می گوید بی خیال باشیم؛ همگی چیز خوب است و با یک بار سرپیچی از قواعد، اتفاقی نمی افتد. اما این فکر اصلا حساب دان نیست. حتما بخوانید: چطور جلوی سندروم فقط همین یک دفعه» را بگیریم؟
معمولا مغز آگاه اجازه نمی دهد ما از قواعدی که برای اشتی مان اهمیت دارد، سرپیچی کنیم. ولی احساس ما در مقابلِ این قواعد می ایستد و دلایلی برای مان می آورد تا قانون را مافوق پا بگذاریم.»
پس از این توضیحات، پزشک رو به روزبه کرد و گفت: تخیل کنیم که تو سر ای برای نوشانیدن بیش از سه وعده صبحانه در برنامه یومیه ات ایجاد کرده ای. ولی آیا این طریق اصولی و قانون دان است؟ چرا این طور قاعده ای در ذهن تو ایجاد شده است؟»
روزبه بخشی فکر کرد و پاسخ داد: درون این طور شرایطی، افکار مختلفی به حافظه من هجوم می آورد، مثلا به غیرقابل تحمل بودن رئیسم فکر می کنم و برای مقابله با این احساس، جز خوردن سس گوجه فرنگی، چارۀ دیگری پیدا نمی کنم. یا زمانی که در وسط روز قدری گرسنه می شوم، تنها این فکر به ذهنم می رسد که باید یک وعدۀ غذایی دیگر بخاطر خودم آماده کنم.
حتی در زمان هایی که کامل روز را بسیار حکم کرده ام و فرسوده ام، احساس می کنم که باید با خوردن یک وعدۀ غذایی حجیم، حال خودم را خوب کنم تا خستگی ام برطرف شود. زمانی که شکست عشقی خوردم و عاطفه کردم عمر ام بی قیمت شده است، حالم را با اسقاء کردن کباب و استیک خوب می کردم.» شومینۀ درون ما!
پزشک نگاهی به روزبه انداخت و گفت: خب، این افکار همان زبانه های آتشی هستند که از شومینه به اطراف پراکنده می شوند و به ما آسیب می رسانند. ما اندوه باوجود احساسات منفیِ در مان، این زبانه ها را توجیه می کنیم و در مجاورشان قرار می گیریم.
به خودمان می گوییم که حالا با یک بار خوردن، اتفاقی نمی افتد و قدری سس گوجه فرنگیِ بیشتر کسی را نکشته است.” ولی پس از زمان کوتاهی ناامید می شویم و مجدد خودمان را ملامت می کنیم تا با این احساسات مقابله کنیم.
به سالن ورزشی می رویم، تمرینات تنفسی را مبدا می کنیم و تا اینکه پیاده روی طولانی را در پروگرام روزانه خود قرار می دهیم. ولی پس از مدت کوتاهی، غضب مان بوسیله خودمان فروکش می کند و دوباره خوردن های عصبی را آغاز می کنیم.
احساس پا بر جا ما این است که گرسنه هستیم و باید چیزی بخوریم، ولی ذهن ما با این موضوع نقیض است. ذهن مان مدام گوشزد می کند که اضافه قطع داری و فردا باید رژیم را شروع کنی. فردا نمی توانی نان بیشتری بخوری و دستور کار تغذیه و کالری ات را باید کنترل کنی.”
احساسات ما با اخذ این طور هشدارهایی از طرف حافظه مان، شرایط را تهدیدآمیز و خطرناک تلقی می کنند و درنتیجه، فرمانِ اشامیدن بیشتر غذا را صادر می کنند و بوسیله این ترتیب، ما دچار پرخوری تندخو می شویم.» چطور باید با پرخوری احساسی و خشمناک مقابله کنیم؟
اغلب مردم ها این ذهنیت را دارند، که چاق شدن و بی حالت بودن باعث اندک ارزش تر شدن زندگی شان می شود. چاق وجود داشتن باعث می شود که ما نتوانیم شکل هایی را که دوست داریم، بپوشیم. حتی باعث کمتر شدن انرژی مان برای بازی، تحرک و تفریح می شود.
در مقابلِ همۀ اینها، لاغر بودن به آدم احساس اعتماد به لحظه بیشتری می دهد. لاغر بودن باعث می شود که ما در هنگام پیاده روی اعتمادبه لحظه بیشتری داشته باشیم و سرمان را همیشه ارتفاع بگیریم.
بسیاری از ما خوردن را کار کننده بسیار لذت بخش و مهم داخل زندگی می دانیم. بیشترمان احتمالا علاقۀ زیادی به نوشانیدن پیتزا، چیپس، شکر، نان و شکلات داریم. درون عین حال، می دانیم که اشامیدن مداوم این خوراکی ها ضرر دارد و باعث ضخیم تر شدن مان می شود.
اگر جزء آن دسته از افرادی باشیم که علاقه فراوانی بوسیله خوردن این طور خوراکی هایی داریم، پس حتما در دسته افرادی که تمایل به لاغری و رژیم گرفتن دارند نیز فراغت می گیریم. پرخوری فایده غیرعادی ای نیست. این واکنشْ غریزی است و احتمال بروز آن در طبیعتِ بدنی هر فردی وجود دارد. اما رادیکال ترین مسئله وضع مقابله با این طور واکنشی است؛ بوسیله ویژه زمانی که این فایده تغییر به اختلال در بدن می شود.
پزشک دربارۀ این موضوع به روزبه توصیه کرد: اگر غرض محزون ای که با پرخوری خشمناک ات بجنگی، مطلع باید با افکارت مبارزه کنی. برای این امر لازم است افکار سلبی خودت را شناسایی کنی و آنها را در دفترچه ای یادداشت کنی؛ سپس هرروز صبح یک صفحه از آن را درون برابر خویشتن راحتی دهی و همواره به آن توجه کنی. به این ترتیب، قدرت افکار منفی را از بین می بری.» مولود گیری
چنانچه فکر می کنید شما هم مانند روزبه دچار پرخوری احساسی و عصبی هستید و هیچ رژیم و ورزشی بخاطر تان کارساز نبوده است، بهتر است مبدا افکار خود را کنترل کنید. وسوسه های ذهنی خود را بشناسید و آنها را یادداشت کنید.
به این ترتیب، وقتی هرروز از خواب متوجه می شوید، می توانید انتخاب های قرص تری با توجه به شرایط زندگی تان داشته باشید. خب، یک نفس عمیق بکشید و شروع کنید. در دنباله بخوانید: علائم اختلال پرخوری؛ دلایل و متد های درمان آن
تراانسان هایی که در حال ارتقای بدن خود هستند
تیم داتیس پیروز مسابقات راگبی ۱۵ نفره بانوان ملک شد
توضیح حیاتی درباره تیتر یک خبر تلویزیون | من بی اتیکت نیستم ؛ شرمنده ام!
پرخوری ,روزبه ,کنیم ,بوسیله ,های ,خوردن ,می شود ,این طور ,می کنیم ,به روزبه ,است که ,داریم خوردنی بخوریم
درباره این سایت